တခါက သူတို႔ငယ္ငယ္

ငယ္ငယ္တုန္းကလို႕ဆိုလိုက္တာနဲ႕..ေမေမလက္ကိုအငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကဆြဲလို႕….
ငါကဘယ္လက္ရံုးကြ ငါက ညာလက္ရုံးကဆိုၿပီးအႏိုင္မခံပဲလုေနႀက
့ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုပဲၿမင္မိပါတယ္။ သူတို႕ေလးေတြဟာ
ကိုယ့္အသက္နဲ႕ဆိုရင္ ၇ႏွစ္၊ ၉ ႏွစ္ငယ္ေသာ ကေလးေတြပါ။ ကိုယ့္ေမာင္ေလးေတြမွာ
စရိုက္ေတြက ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ႀကီးကို ဆန္႕က်င္ေနႀကသူေတြေပါ့၊
အႀကီးေလးက အသားၿဖဴၿဖဴေဖြးေနသေလာက္ အလွႀကိဳက္ အသန္႕ႀကိဳက္သူ။
အငယ္ေလးက ေတာ့ ညိဳညိဳေလးနဲ႕ၿဖစ္သလို ညစ္ပတ္တူးူ။အဲ့လိုေပါ့ေလ ဆန္႕က်င္ဘက္
ညီအကိုလို႕ေၿပာရမေပါ့။ အႀကီးေလးက စာေတာ္တယ္၊အငယ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္။
သူတို႕မွာ တူတာ ဆိုလို႔ လက္ေရးက ႏွစ္ေယာက္လံုးပဲပင္ေပါက္။ ဒါေလးပဲတူတာရွိရွာတယ္။
အငယ္ဆံုးေလးက ေတာ့ ေမေမ ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသားငယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးသူေလးပါ။
ဥာဏ္မေကာင္းတာလဲမဟုတ္ ေကာင္းရဲ႕နဲ႕ တလြဲေတြလုပ္သူေပါ့။ တခါကဆိုရင္
သူ႕ဦးေလးက
ငယ္ေလးေရ…..မုန္႕စားရေအာင္ ဇလံုအဝါယူခဲ့ပါလား
ဗ်ာ….ဟုတ္ကဲ့ သားယူေပးမယ္
အင္……ဒီ..ဒီ ..ဇလံုႀကီးက အဝတ္ေလွ်ာ္တာႀကီးပဲ…..ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ…..
ဲ
သူယူလာတာ ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့ဇလံု အဝါႀကီးပါ။ အဲ့လိုလြဲတတ္သူပါ.။
ၿပီးေတာ့ သူက အလြန္ အငိုသန္ေသးတယ္ ။ဒီေန႕ငယ္ေလးငိုတာ ၂ႀကိမ္ ကေန
အဲ့လိုေရလိုက္တာေနာက္ဆံုး အႀကီမ္ ၂၀ေက်ာ္မွာ တေနကုန္တယ္။(ကိုယ္စဥ္းစားေသးတယ္သူ႕ကို မင္းသားလုပ္ခိုင္းရမလားလို႕။ခက္တာ က မင္းသားလုပ္မယ္ဆို လူႀကမ္းပဲရမယ္)။သူကငယ္စဥ္ထဲက စာမလုပ္ေတာ့ စာေမးပြဲနီးရင္ အေမရယ္၊ကိုယ္ရယ္ အႀကီးေမာင္ေလးရယ္ မိသားစု စံုစံုညီညီ
သူမ်ားအိမ္မွာစာကူုးပြဲ က်င္းပႀကပါတယ္။သူက ကိုယ္တို႕ကူးတာ ေလးကို က်က္ေၿဖလိုက္တယ္။
အ၇မ္းသက္သာေလေသာခေလးပါပဲ။အဲ့ဒီလိုစာကူးပြဲဟာၿဖင့္ သူ၇တန္းႏွစ္ အထိၿမိဳင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ႀကီးလာေတာ့စာမကူးရေတာ့ဘူး(ေကာ္ပီကူးခပဲေပးလိုက္တယ္)အဲ့လို။
စာသာမရတာ ကဗ်ာကေတာ့စပ္ခ်င္သား ၆တန္းမွာ သူက ကဗ်ာေရးတယ္။
အမယ္သံုးထားတာကေတာ့ ေကာင္းတယ္ေနာ္..ေ၇ၿပာရယ္၊ေရႊႀကာရယ္၊ေဗဒါရယ္
ဖတ္ၿပတဲ့သူ ကိုယ္မွာေတာ့ လွ်ာေတြလိပ္ေရာ။ေဖေဖ က သူၿပန္မလာခင္ ေလွခါးအတက္အဆင္းမွာ ကပ္ထားေတာ့သူက ရွက္လို႕တဲ့နံရံကို လက္သီးနဲ႕ေတာင္ထိုးေသး။လူက ၆တန္းရွိေသးတယ္ေနာ္
အဲ့ထဲက သူကို အိမ္မွာကဗ်ာဆရာအၿဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ေတာ့တယ္။ သူက
ဘယ္လိုပဲ အိမ္မွာလြဲပေစ ေဗဒင္အရေတာ့ သူကကိုယ္တို႕သံုးေယာက္မွာ
အေတာ္ဆံုးၿဖစ္မယ္ဆိုပဲ ။ကိုယ္တို႕ ေတြ ဘယ္ႏွစ္မွာမ်ား ထူးခ်ြန္လာမလဲလို႕ ေစာင့္ႀကည့္ခဲ့တာ
အခုဆို ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ထူးမၿခား နား ဇာတ္လမ္းမွာ သူက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနတုန္းပဲ။
တစ္ခုေတာ့ရွိသေပါ့ေလ သူက GTC ေက်ာင္းေတာ္သား ဆိုေတာ့ကာ အိမ္ကပံ့ပိုးရင္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးၿဖစ္ဦးမယ္။
အႀကီးေလး မ်ားက်ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္စာစစ္လိုက္ ရေနတာပဲ
သူက အခ်ိန္မွန္က်က္ အခ်ိန္မွန္ဖတ္ အဲ့လိုလူ။သူက်ေတာ့ အိမ္မွာရွိသမွ် အကုန္ပဲ ေဆာ့လိုက္တာ
သံုးစရာရွိရင္ ထပ္ဝယိပဲ။က်န္တာသူေဆာ့လိုက္ၿပီ။ (ဥပမာ ဖေယာင္းတိုင္၊တိပ္၊ကပ္ေႀကး၊ ေကာ္..စသၿဖင့္ေပါ့)
တခုထူးၿခားတာက သူကလူဝင္စားဆိုပဲ ကိုယ္အဖြားေတြက ယံုႀကည္ႀကတာ။ သူတို႕ခဲအို ဝင္စားသတဲ့ ။
ၿဖစ္ပံုကဒီလို..သူ၃ႏွစ္ေလာက္မွာေပါ့ အဘြားႏွစ္ေယာက္ အလယ္က က်က်နန သူက ထမင္းစားေနတယ္
အဖြားက ဟင္းစခပ္လိုက္ေရာ..သူကေလ
ဟဲ့ ….ငါအဦးမခ်ႀကဘူးလား..နင္တို႕က
မ်က္လံုးၿပဴးသြားတဲ့အဘြားႏွစ္ေယာက္ က ခ်က္ခ်င္းပဲ
ဟဲ့နင္ဘယ္သူလဲေၿပာစမ္း……
ငါဦးစိမ္းေလ……
အဲ့လိုၿပန္ေၿဖလိုက္ရင္ပဲ အဖြားႏွစ္ေယာက္က ငိုပါေတာ့တယ္။သူတို႔အမႀကီးရဲ႕
ေယာကၤ်ားနာမည္ၿဖစ္ေနတာကိုး သူကလဲ အဲ့အဘိုးလိုပဲ ငရုပ္သီးမစား၊အေၿခာက္တိုက္စားတယ္၊ဲ အသန္႕ႀကိဳက္တယ္။ ခက္တာက အဲ့တခါပဲေၿပာၿပီး ဘာမွထပ္မေၿပာေတာ့ဘူး။သူကေတာ့ စားေပါက္ပြင့္ေတာ့တာေပါ့။ အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြဝါးရေတာ့တယ္ကြယ္။သူ႕ဝါသနာဆန္းကေတာ့ ၿမန္မာဇာတ္ကိုႀကိဳက္တာရယ္ ၿမန္မာမင္းသားလိုု ကတတ္တာရယ္။ႀကည့္ရံုနဲ႕ကို သူက ကတတ္တယ္။တီးလံုးေတြလဲသိတယ္။အဲ့လိုပဲ ကေနရင္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးေပါ့။
လွခ်င္တာကေတာ့ ရက္ရက္စက္စက္ေပါ့ သႀကားေတြကုန္ေနတယ္လို႔
အေမကေၿပာတယ္။သူဝယ္တာဘယ္ေလာက္မွမရွိေသးဘူးေပါ့.ကိုယ္တို႕လက္သည္ကိုေစာင့္ေနႀကတာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕လက္ခ်က္။လက္ကိုသႀကားနဲ႕ေဆးရင္ ႏုတယ္ဆိုလို႕ဆိုပဲ။
ငယ္ငယ္ထဲကကားေပၚမွာသူမ်ားေခၚရင္ေခ်ာမွလိုက္တယ္မေခ်ာရင္ငိုတယ္။က်န္ပါေသးရဲ႔ အသားမဲရင္လံုးဝကိုမလိုက္ဘူးရွင့္။သူငယ္ငယ္က ကိုယ္တို႕နဲ႕ေက်ာင္းခ်ိန္ကြဲလို႕
သူမ်ားကိုပို႕ခိုင္းရတယ္ေလ။လိုက္ပို႕တဲ့ဦးႀကီးက အသားမဲလို႕တဲ့ ကားလမ္းကူးမွ
အကိုင္ခံတယ္(သူ႕ကိုအသားမဲမွာဆိုးလို႕ဆိုပဲ)။ႀကီးလာေတာ့လဲ အလွၿပင္မွန္ေရွ႕မွာ
ကိုယ္ေနရာမရခဲ့ပါဘူး။သူပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွေအာင္လုပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ သူက ကိုယ္ဆရာေလ ဒါမဝတ္နဲ႕မလွဘူး၊ဒီဟာေလးနဲ႕လိုက္တယ္ဝတ္လိုက္ပါ..အဲ့လိုသြန္သင္တယ္ေလ။
အခုေတာ့ကိုယ့္ေမာင္ေလးက ကိုယ္တို႕မိသားစုအေဝးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ
စာသင္ေနေလရဲ႕။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလတစ္ေယာက္စရိုက္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာႀကၿပီ။ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့သူ ကိုယ္တို႕မွာလဲ သူတို႔အသီးအပြင့္ေလးေတြ
ႀကည့္ၿပီးပီတိဆိုေသာ ရသကိုခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါကသူတို႕ငယ္ငယ္ ပံုရိပ္ေလးေတြကေတာ့ ကိုယ္အတြက္ႀကည့္ႏူးစရာ အမွတ္တရေလးေတြအၿဖစ္က်န္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

မႏုငယ္