“မေျပာေတာ့ပါဘူး”

ေၾကြကြဲျခင္းေတြက
ဘာနဲ႔မွမတူေလာက္ေအာင္ကုိဖူးပြင့္လုိ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ။

ေျပာျပခ်င္တာေတြ
မေျပာျပခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကုိ ဆြံ႔အ
အခ်စ္က ႏွလုံးသားကုိဆုပ္ကုိင္ေျခမြသြားတယ္။

ပင္လယ္ၾကီးကုိ အားက်လုိ႔
လႈိင္းပုတ္ဒဏ္ သဲ့သဲ့ခံရတယ္ဆုိေပမယ့္
ေမာ္ဖူးခဲ့ရတဲ့ ပန္းပြင့္က ညစ္ႏြမ္းေတာ့မယ္။

ေသဆုံးခြင့္ကုိေပးဖုိ႔ေတာင္
ေျမၾကီးကလက္မခံေတာ့ အုံ႔ျပရစ္မူး
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရစ္သမ္ကဘယ္မွာစည္းခ်က္မွန္ပါ့မလဲ။

စုိးရိမ္တယ္
ရင္တစ္ခုလုံးကြဲအက္ အပ္ေခ်ာင္းသိန္းသန္းေပါင္းမ်ားစြာ
ထုိးစုိက္ ၀င္ေရာက္ေနသလုိပဲ ခံစားမႈ႕ကမ်က္ရည္စက္လက္ရြဲနစ္လုိ႔။

ဒါက ဆုလဒ္ေတြတဲ့လား
လက္ခံယူဖုိ႔ေတာင္ မ၀ံ႕ရဲေတာ့လုိ႔
လူ႔ေလာကၾကီးထဲက ထြက္ခြာသြားခ်င္မိရဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ေျပာပါ။

ဒီအခ်ိန္ဆုိ
ပန္းပြင့္ေလးကုိ ၀ည္ရည္ေတြငုံ႕ေသာက္ေနၿပီတဲ့လား
အဲ့ဒီစိတၱဇက မ်က္လုံးေတြထဲကုိ၀မ္းနည္းျခင္းေတြသြန္ခ်ပစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ေယာက္တည္းၾကိတ္ေၾကကြဲေနရတာ
ဘယ္သူမွမသိတဲ့ အခန္းတစ္ခုလုံးေအးစက္
ျမိဳသိပ္ရလြန္းလုိ႔ ေပါက္ကြဲကုန္ေတာ့မယ္။

ျဖဴလႊေနလြန္းလုိ႔လား
အခ်စ္ဆုိတာ အတၱတစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့အရာ
ပြင့္ဖူးပစ္ဖုိ႔ေတာင္ အလင္းေရာင္ကလုံလုံေလာက္ေလာက္မရဘူး။

အခ်စ္ႏွစ္ခုရဲ႕ဆုံမွတ္က
ခုိင္ခန္႔တဲ့နံရံခပ္ပါးပါးကျခားထားတယ္
တစ္ခါေလာက္သူရဲေကာင္းဆန္ၾကည့္ဖုိ႔ ရဲရင့္ပစ္လုိက္ပါလားေကာင္မေလးရယ္။

မေျပာေတာ့ပါဘူး
စကားလုံးေတြက ေလထုထဲမွာေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္
တစ္ခါတစ္ေလ ရင္ဘတ္ထဲမွာသိမ္းထားလုိက္ရတာက ပုိေလးနက္တယ္လုိ႔ထင္ရတယ္။

မေျပာေတာ့ပါဘူး
မ်ဳိသိပ္ထားလုိက္ေတာ့
တစ္ဆုိ႔ဆုိ႔ျဖစ္ေနတဲ့ လည္ေခ်ာင္းၾကီးကုိလည္းခုတ္ထြင္ရမယ္။

မေျပာေတာ့ပါဘူး
မင္းသိပါေတာ့
တုိးဖြဖြေျပာခဲ့ဖုိ႔ေတာင္ အင္အားမရွိေတာ့လုိ႔။

မေျပာေတာ့ပါဘူး……………..
မေျပာေတာ့ပါဘူး……………..
မေျပာေတာ့ပါဘူး……………..

မေျပာေတာ့ပါဘူးဆုိတာေလးတစ္ခုေတာ့
အေသအခ်ာေျပာခဲ့တယ္
ကဲ ငါေၾကြလြင့္ရေတာ့မယ္ခ်စ္သူ……………။


ၾသပဓိ (၉.၆.၂၀၁၀)