ေမြးေန႔အမွတ္တရ

အရင္ အရင္ႏွစ္မ်ားေတြကေတာ့ ဇူလိုင္လေရာက္ရင္ေပ်ာ္လို႔ရႊင္လို႔ေပါ့။ လက္ေဆာင္ေတြရေတာ့မယ္၊မုန္႔ဖိုးေတြရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ။ အခုႏွစ္မ်ားဆီမယ္

အသက္ကေလးက ရလာေတာ့ တႏွစ္ႀကီးလာျခင္းကို ေႀကာက္ရြံ႕ေနသလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။

ဇရာက စတင္စိန္ေခၚၿပီေလ။ အသက္ ၂၇ တဲ့ က်မအသက္ ၂၇ ရွိသြားပါၿပီ။

                   ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ က်မေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြက မႀကမ္းခဲ့ပါဘူး ။မိဘ

ဆိုတဲ့အရိပ္ေအာက္မွာ သက္သက္သာသာေလး ပဲေလွ်ာက္ခဲ့သူေပါ့။ က်မရူးခဲ့တာ ေတြလဲရွိပ။

သာမန္ဆိုတဲ့ စကားကို သူမ်ားေတြ ဘယ္လို ခံစားလဲမသိပါဘူး က်မအတြက္ကေတာ့ အလြန္

စိတ္ပ်က္စရာစကားလံုးအျဖစ္ တခ်ိန္ကခံစားခဲ့မိေလရဲ႕။ တခ်ိန္လံုးသာမန္ မိန္းမ မျဖစ္ခ်င္ဘူး

လို႕ေအာ္ဟစ္ၿပီး က်မသာမန္ဆိုတဲ့ေဘာင္အျပင္ ကိုထြက္ဖို႕ႀကိဳးစားခဲ့သူေပါ့။

              က်မရူးပံုမ်ားေျပာမေျပာခ်င္ပါဘူးေလ.သာမန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕

ေနလားေနရဲ႕ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ေသာ အေရာင္ေတြတြဲဝတ္လို႔(ဆင္ေျခကေတာ့ က်မသာမန္လူေတြ

လိုအလွျပင္ဖို႕ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးေပါ့) ေတြ႕ရာမွစား၊ကဗ်ာေတြဖတ္ စာေတြဖတ္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကို္

ရြက္လႊင့္ေနလိုက္ဘူးတယ္။ သာမန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့စိတ္အစဥ္ေအာက္မွာ က်မဟာ လူဆိုးစာရင္း

ကိုတျဖည္းျဖည္းဝင္လာတာကို က်မ မသိလိုက္မိဘူး။ က်မကတျဖည္းျဖည္းလူေတြနဲ႔ကင္းကြာသြား

သလိုပါပဲ က်မေပ်ာ္ရႊင္ရာအသိုက္ကေလးတစ္ခုေလာက္မွာပဲ က်မကလူစြမ္းေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။

  သူတို႕ကိုႀကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲ သူတို႕ဟာသူတိုႈရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာကိုယ့္လိုပဲလူဆိုးလို႕သတ္မွတ္ခံ

ရသူေတြေပါ့။ လူဆိုး လို႔ေျပာရျခင္းက  ကိုယ္ကိုယ္ကို သာမန္ဘဝကရုန္းထြက္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့သူေတြ

က မိသားစုကို လဲ ငဲ့မႀကည့္ႏိုင္၊ကိုယ့္ဘဝအတြက္မ်ားက်ေတာ့လဲ သာမန္လမ္းရိုးမွာ မေလွ်ာက္ႏိုင္

အဲ့ဒီလို နဲလူပို လူဆိုးႀကီးေတြျဖစ္ေနျခင္းပါ။

            အခုအခ်ိန္ မွာ က်မစဥ္းစားမိလာတာက က်မ သာမန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးလို႕ေႀကြးေႀကာ္ခဲ့ေပမဲ့

က်မျဖစ္ေနႀကံဳေနရတာကလဲသာမန္ ဘဝပါပဲ။မိန္းမတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားျခင္းကေန ေသဆံုးခ်ိန္အထိ

ထမ္းေဆာင္ရမဲ့တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္သူေတြဟာ သာမန္မိန္းမေတြပါပဲ။တကယ္ေတာ့က်မ အဲ့ဒီတာဝန္

ေတြကိုေခါင္းေရွာင္ခ်င္ လို႕မ်ားေႀကြးေႀကာ္ခဲ့မိတယ္လို႕ပဲစိတ္ထဲမွာ ထင္ေနပါတယ္။တကယ္ေတာ့ က်မ

ဟာ ရိုးရွင္းလွတဲ့ တာဝန္ေတြေတာင္ မေက်ပြန္ေသးသူပါ.ဒါနဲ႕မ်ား က်မဘာလို႕ သာမန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးလို႕

ေႀကြးေႀကာ္ခဲ့မိပါလိမ့္။ က်မ မိဘႏွစ္ပါးကို က်မ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသးသလို။ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုေတာင္

က်မ မတ္မတ္မရပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ က်မခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင္ငယ္ေလးမ်ားကိုလဲ မေထာင္ပံ့ႏိုင္ေသးပါဘူး။

အခုခ်ိန္ထိ မိဘရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ခိုေနတုန္းမွာ က်မဟာသာမန္အဆင့္ေတာင္ မရွိေသးတဲ့ မိန္းမအျဖစ္သာရွိပါ

ေသးတယ္။

         တကယ္ေတာ့ က်မဟာေရႊသမင္ အလိုက္မွားခဲ့သူပါ။အေပၚယံ အရာေတြကို သာျမင္ခဲ့ေတြ႔ခဲ့ၿပီး

ရူးမိုက္ခဲ့သူေပ့ါ။သာမန္ ဆိုတာကို အနက္ျပန္လြဲသူေပါ့ေလ။ အေတြးအေခၚတစ္ခု ကိုေျပာင္းလဲရမဲ့အစား

က်မအလြဲေတြသာ လုပ္မိခဲ့သူေပါ့။အခုေခတ္မွာ ဘယ္မိန္းမကမွ ဘဝကိုမီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ အကုန္မခံေတာ့ပါ

ဘူး။တခ်ိန္က က်မသာမန္လို႕ထင္ခဲ့ဘူးတဲ့ သူေတြဟာ ဘဝကို အနက္တစ္ခုနဲ႕ေသေသခ်ာခ်ာျဖတ္သန္း

ေနခ်ိန္မယ္ က်မကေတာ့ရူးမိုက္ဘူးတဲ့ အျပစ္ေတြအတြက္ အခုမွ ဘဝကိုျပန္ပ်ိဳးေနရတုန္းေပါ့ေလ။က်မေလ

အခုအခ်ိန္ မွာေနာင္တေတြကို ပိုက္ေထြးထားပါတယ္။ အခ်ိန္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ေနာက္က်ခဲ့ေပမဲ့ က်မႀကိဳးစားပါဦးမယ္

သာမန္ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္တာဝန္ေတြေက်ပြန္ဖို႕ က်မႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။က်မစာေတြလဲႀကိဳးစားဖတ္ဦးမယ္

အေတြးအေခၚေတြ အဆင့္ျမင့္လာဖို႕၊ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုးဖို႕၊ ယံုႀကည္ခ်က္ေတြ ရွင္သန္ဖို႕ က်မစာေတြ

ဖတ္ရပါ့မယ္။ ေနာက္ ၁၀ႏွစ္ႀကာတဲ့အခါ က်မဟာတာဝန္ေက်ပြန္ၿပီး ဘဝေနနည္းကိုေသေသခ်ာခ်ာသိေနတဲ့

သာမန္ မိန္းမအျဖစ္ရွင္သန္ေနေႀကာင္းကို က်မေျပာျပပါဦးမယ္။

   

                                                                   မႏုငယ္ (19.7.2010)